Border Collie puppies

Dag 56 t/m 67

Zondag 28 juli

Misschien door het donkere weer slapen de pups ’s morgens iets langer door, half zeven horen we ze. Gelukkig hebben Roos en de hondjes niets gemerkt van het onstuimige weer van de afgelopen nacht. Omdat we bang zijn dat Roos wakker wordt gaan we snel naar beneden om ze naar buiten te brengen. Helaas iets te laat, want Roos staat ineens bij ons. Ik haal haar over om nog even in ons bed te kruipen en dat zelfde lukt me ook met Joop. Roos en opa slapen al snel weer in en uiteindelijk houdt Roos het vol tot kwart over tien. De gezelligheid van gisteren gaat gewoon door en we hebben veel plezier met elkaar. Roos is niet bij de puppies weg te slaan en wil er om de haverklap bij in. Omdat ze niet al te veel kleren aan heeft en de kleine mormeltjes nogal scherpe tandjes en nageltjes hebben, is ze het meestal snel weer zat en klautert er uit. JoJo wil er eigenlijk ook heel graag bij in, maar de pups willen nog steeds bij haar drinken en dat wil ze niet meer. Dus ook die gaat er steeds na een paar minuten weer uit. We drinken lekker koffie samen met een gebakje erbij, een prinsessentaartje voor Roos, en er wordt weer hevig getekend en geknutseld, de barbies blijven gelukkig in de tas. Om een uur of twee wordt ze opgehaald, we ruimen de rommel op en daar zitten we dan weer; baasje, vrouwtje en de hondjes. Ik heb een begin gemaakt met het aanlijnen van Jazz, dat gaat inmiddels al redelijk, ze doet geen verwoede pogingen meer om de riem af te doen. Het zindelijk maken lukt niet echt omdat ze met z’n allen de hele dag buiten zijn en omdat we nu nog even met vier pups zitten. Woensdag hoef ik niet te werken, en dan gaan we een poging wagen.

Maandag 29 juli

Slecht geslapen, om half drie al wakker. Naar beneden gaan is geen optie, want dan denken de pups dat ze er uit mogen en maken een hels kabaal. Ook nu ze nog maar met z’n vieren zijn lukt het hun de hele buurt bij elkaar te piepen. Om kwart over vijf onder de douche en daarna naar beneden. Jazz wordt als laatste naar buiten gebracht, eerst naar de uitlaatplaats, en ja hoor een plasje en een hoopje, ik prijs haar bijna de hemel in. Het begin is er. Joop is ondertussen ook beneden en we gaan de hondjes voeren. We verbazen ons nog steeds over de snelheid waarmee het vlees naar binnen wordt gewerkt. Rommel opruimen, ontbijten, tandjes poetsen, omkleden en op weg naar mijn werk. Het zal wel een drukke dag worden, mijn baas is terug van vier weken vakantie en er ligt een hele stapel voor hem klaar, die ik daarna mag afwerken. Gelukkig valt het met de hitte wat mee, maar eenmaal weer thuis is het nog lekker genoeg om de barbecuen en tot tien uur buiten te zitten. Gisteren vergeten te melden dat Scott twee dagen eerder opgehaald wordt, dus donderdag al. Spike heeft vandaag zijn eten weer uitgespuugd, hij schrokt nogal en waarschijnlijk is dat de oorzaak. Even zoeken op het internet wat we daaraan kunnen doen. Een schoteltje op de kop in zijn bakje en het voer daar omheen strooien, dan moet hij een beetje zoeken naar zijn brokjes en eet hij vanzelf wel rustiger. Er gaat een ballon over ons heen, JoJo raakt helemaal in paniek en vlucht in doodsangst de straat op. Ik ga er op de fiets achteraan, maar ze is in geen velden of wegen te bekennen. Dit heeft ze vorig jaar ook een keer gedaan en vluchtte toen naar Chris. Even later krijg ik een seintje dat ze gevonden is, inderdaad, bij Chris. Gelukkig is het erg rustig op straat, want ze moet een heel drukke straat over. Volgende keer haar maar vasthouden als er weer zo’n gevaarte over ons heen komt. Alles wordt weer rustig en we gaan op tijd slapen.

Dinsdag 30 juli

Geen dinsdagwekker. Omdat ik naar een begrafenis moet, heb ik de hele dag gesnipperd. Mijn laatste oom is overleden, we hebben van mijn familie nu nog drie tantes, alle op vergevorderde leeftijd. De begrafenis is mooi (voor zover je in dit geval van mooi kunt spreken) en stijlvol, de kinderen en kleinkinderen doen veel zelf en dat geeft een uitvaart altijd iets persoonlijks. Na de koffietafel afscheid nemen van de familie en snel naar huis, nog even genieten van mijn vrije middag. Thuis bijpraten onder het genot van een kopje koffie, omkleden en aan het werk. JoJo is nog steeds een beetje onrustig na de vorige avond en kijkt telkens schichtig omhoog. Voor de zekerheid ligt ze vast en krijgt wat extra aandacht om weer rustig te worden. We krijgen morgen een nieuwe vries- en koelkast in de garage, we pakken de oude leeg en slepen hem naar buiten onder de kapschuur. De lades er weer in, aan de stroom zetten en de deur sluiten met een sjorband; het wordt écht tijd voor een nieuwe. De standplaats wordt schoongemaakt; laat maar komen dat ding. We rommelen lekker een beetje door, tussendoor even een klein stukje met Jazz wandelen in de hoop dat ze wat doet en daarna is Scott aan de beurt. Hij wordt donderdag opgehaald en ik probeer hem alvast te laten wennen aan de riem. Ik was echt van plan om met de zindelijkheidstraining te beginnen, maar met vier pups is dat niet te doen; helaas voor de nieuwe baasjes. Zelfs met Jazz gaat het niet, alleen ’s morgens meteen uit bed lukt het mij om haar op de uitlaatplaats wat te laten doen. Het is een iets mindere dag wat het weer betreft, telkens als het begint te regenen rent een van ons naar binnen om op buienradar te kijken. Het lijken steeds kleine buitjes en omdat de pups onder de grote parasol kunnen schuilen, laten we ze nog buiten. ’s Avonds begint het dan toch echt te regenen op een moment dat we even niet alert zijn. Ze worden nat! Een half uur eerder dan ze gewend zijn halen we ze onder de kapschuur en geven ze hun laatste eten van de dag, daarna toch maar naar hun slaapverblijf. Hopelijk breekt ons dat morgenvroeg niet op.

Woensdag 31 juli

Het lijkt erop dat het een heerlijke dag wordt, voor de verandering eens wat koeler.  Joop gaat weer op karwei en ik rommel wat om de deur, een beetje tuin, een beetje huis, van alles wat. Kan in ieder geval na een aantal uren toekijken op een mooie stapel gestreken wasgoed en een opgeruimde kledingkast van Joop, daarbij nog een stukje tuin; een productief dagje. Tussen de middag komen Joop en mijn zwager lunchen en ik zorg voor een pannetje soep en een hartig hapje, gezellig. Het is de laatste dag dat de pups nog met z’n vieren zijn. Ben benieuwd hoe JoJo morgen reageert. We zitten ’s avonds niet buiten en kijken TV, al tijden niet gedaan. De tuindeuren staan open, zodat we de pups kunnen horen en zien. Er is een erg mooie film op met Tom Hanks, een van mijn favoriete acteurs, en tijdens de reclame voeren we tegen kwart voor tien de pups. We laten ze nog even lopen tot de volgende reclame en dan halen we ze naar binnen. De hele dag buiten vermoeit, binnen vijf minuten slapen ze en kunnen wij verder kijken naar de film.

Donderdag 1 augustus

Het wordt een spannende dag voor de pups, ze moeten naar de dierenarts voor hun tweede prik. En Jazz krijgt een inenting tegen hondsdolheid, want onze vakantie moet nog komen met Oostenrijk als bestemming. Als we in het buitenland zijn wordt ze net drie maanden en dan is het verplicht ze in te enten. We nemen geen risico, want als we gecontroleerd worden moet ze zes weken  in quarantaine. Het gaat prima in de auto en bij de dierenarts, ze zijn inmiddels wel gewend aan een ritje en in de praktijkruimte mogen ze allemaal loslopen en besnuffelen alles uiterst nieuwsgierig. JoJo is ook mee, want ze heeft een vetknobbel in de hals en die is volgens ons wat groter geworden. Volgens de dierenarts kan het geen kwaad, gewoon laten zitten zolang ze er geen last van heeft. Bij terugkomst de hondjes weer in de ren, nog samen even een bak koffie en Joop vertrekt weer om te gaan klussen bij onze zoon. Om elf uur wordt Scott opgehaald; ze komen met z’n vieren en we drinken gezellig eerst een bak koffie. Scott mag voor de gelegenheid bij ons op het terras rondscharrelen en gaat alles uitgebreid bekijken. Natuurlijk wordt, net als bij kleine kinderen, alles in het kleine bekkie gestopt, oppassen geblazen. Na het uitvoeren van de formaliteiten nemen we afscheid, het valt me elke keer wat zwaarder. We hebben minder pups en ze zijn al langer bij ons, ik raak steeds meer aan ze gehecht. Maar ook Scott komt goed terecht en we beloven contact te houden zodat wij een beetje op de hoogte blijven. Amper weg staan Joop en zwager Jo weer op de stoep voor de lunch. Ongeveer hetzelfde recept als gisteren, maar dan op het terras geserveerd. Nog even nakletsen met een kop koffie en zij vertrekken weer naar Chris. Arme JoJo, ook zij heeft het in de gaten; ze keek wat paniekerig toe toen Scott in de auto werd gezet en ze is nu nog steeds een beetje aan het zoeken, best wel zielig. Na enkele uren een mailtje van Nienke; Scott was in de auto wat onrustig en werd op het laatst toch nog een beetje wagenziek, jammer. Verder was alles gelukkig wel goed gegaan. Joop komt terug en gaat, na iets gedronken te hebben, douchen. Ik tref ondertussen voorbereidingen voor de barbecue. Tussendoor de hondjes voeren en JoJo uitlaten. We nemen alle tijd voor de barbecue, beginnen als drankje eerst keurig met water, maar na verloop van tijd is een wijntje toch ook wel erg lekker.  We gaan niet te laat naar bed, want Joop is overdag met zwaar werk bezig en heeft ’s avonds al vroeg de knolletjes op.

Vrijdag 2 augustus

Na een warme en onrustige nacht melden de pups zich eerst al om kwart voor zes, maar ze zetten niet door en uiteindelijk om half zeven staan we op en wijden ons aan onze levende have. Het wordt een bloedhete dag, waarschijnlijk de warmste ooit gemeten, dus ik ga eerst buiten aan het werk. Joop is weer naar Chris en heeft alleen voor de ochtend gepland. Het wordt al snel warm, Joop is op tijd thuis en na het eten proberen we voor wat verkoeling te zorgen. We spuiten het buitenverblijf nat, inclusief de pups, zodat de hitte een beetje onder de parasol weggaat. De pups vinden het heerlijk en JoJo ook. Wij gaan even naar binnen om af te koelen (25,5 graden in huis) en de puppy’s vallen in slaap. Na een tijdje ga ik kijken en zie ze allemaal slapen en heel snel ademhalen. We besluiten ze naar binnen te brengen, maar dat staat hun niet aan, ze protesteren alsof ze nooit anders gedaan hebben. Het is me een herrie, zelfs JoJo baalt er van, ze springt er bij in en laat ze bij wijze van uitzondering nog even lurken voor het laatste beetje melk. Als ze weer uit de kist gaat worden de decibel nog eens opgevoerd, ik heb koppijn van de hitte en het doet me pijn aan de oren. Maar na verloop van tijd vallen ze toch in slaap. We lopen fluisterend door de kamer, doodsbenauwd dat er weer een wakker wordt. JoJo heeft nog steeds last van de schrik van de ballon, telkens als ze een raar geluid hoort kijkt ze schichtig naar boven. Ik hoop dat het wel weer overgaat, want om haar altijd vast te leggen gaat ons te ver, we gunnen haar juist veel bewegingsruimte en zien dat ze daar ook erg van geniet. Spike mist Scott, die twee waren onafscheidelijk, ze speelden samen, lagen samen te slapen, deden eigenlijk alles samen. Hij is onrustig, blaft veel en vraagt veel aandacht. We hebben met hem te doen, vooral nu het zo warm is. Tegen een uur of half zeven brengen we de pups weer naar buiten, het is nog wel warm, maar het is te doen. We geven ze eten en ze vallen weer in slaap. Rond acht uur komt er weer beweging in de tent en spelen ze alsof het nooit te warm is geweest. Iets later dan normaal krijgen ze hun laatste maaltijd voor deze dag, we brengen ze naar binnen en vijf minuten later is alles in diepe rust. Wij gaan zelf ook naar bed in de hoop dat de warmte een beetje weggetrokken is.

Zaterdag 3 augustus

Om half zeven opgestaan na een min of meer goede nacht, het was nog wel erg warm. Gisteren had ik behoorlijk last van de warmte en voelde me beroerd, de hoofdpijn is over, maar mijn buik voelt nog niet helemaal goed. Maar in de loop van de dag knapt het op en halverwege de middag ben ik weer topfit, klaar voor de barbecue. Joop is weer bij Chris en ik moet boodschappen doen. Ik besluit voor de 1e keer de hondjes alleen thuis te laten, met z’n drieën in de bench in de schuur en JoJo gewoon in de kamer. Ik doe de deur op slot en hoor niets. Bij terugkomst hoor ik nog niets en kan ik zien dat ze lekker geslapen hebben, ook zij zijn blijkbaar nog moe van de dag van gisteren. Ik breng ze weer naar buiten en blij dat ze zijn met de ruimte, beginnen ze meteen te spelen. Steeds wilder met elkaar, en nu een nieuwe rol zoeken. Scott is weg en Spike moet z’n heil nu bij Kalle en Jazz zoeken, dat lukt niet altijd, die twee kleine duveltjes laten hem niet altijd toe. Spike wacht rustig af en pakt zijn kans wanneer die er is. Heel grappig om dit allemaal te volgen. JoJo klimt tot onze verbazing steeds in het hok en laat de drie pups drinken, dit heeft ze al ruim anderhalve week niet meer gedaan, misschien mist ze de andere pups wel meer dan we denken. Ook rent ze steeds al kwispelend om de ren en vindt het geweldig als de pups aan de andere kant van het hek mee rennen. Het wordt een heerlijke dag, warm, maar niet te. Mijn broer komt nog even langs en we drinken gezellig een bak koffie. Ik tref voorbereidingen voor het avondeten en Joop komt terug van zijn klus. We drinken even wat, hij gaat douchen en ik breng op de fiets snel even wat naar onze dochter en kom terug met Roos achter op de fiets; even puppy’s kijken. Na een uur of twee breng ik Roos weer terug en gaan we eten. Amper het eten op komt de buurman langs voor een zaterdagavond biertje. Gezellig, we zitten tot twaalf uur buiten.

Zondag 4 augustus

De pups hebben in de gaten dat het zondag is, ze gaan uitslapen. Om kwart voor zes meldt de eerste zich en daarna wordt het met tussenpozen weer rustig tot goed half zeven. In de hoop dat ze nog even weer stil worden, draaien we ons nog een keer om. Maar helaas, ijdele hoop. Overigens is het met dit mooie weer geen straf om vroeg op te staan, om half acht zitten we lekker in het zonnetje te ontbijten met JoJo aan onze voeten en de blik gericht op onze puppy’s. Wat een feestelijk begin van de dag. Nog een stukje krant lezen van gisteren, een kopje koffie drinken en omkleden om met dochter naar de oecumenische tentdienst te gaan, de opening van het “Helders Fees”. Het is een gemoedelijke kerkdienst, niet al te formeel, we zien veel bekenden en we blijven na afloop nog even hangen. Als we thuiskomen heeft Joop telefoon gehad uit Anna Paulowna, ze komen morgen Spike al ophalen. Het gaat nu allemaal wel heel erg snel. Omdat Spike meteen een verre reis moet maken, laten we hem een beetje wennen aan de lijn, zodat ze morgen eventueel onderweg even met hem een klein stukje kunnen wandelen. Spike vindt de lijn wel vreemd, maar protesteert niet zo heel erg, veel minder dan Scott dat deed. ’s Avonds nog een keer met hem gewandeld en morgen gaat Joop ook nog een keer. Van Nienke een update over Scott ontvangen, het gaat goed met hem en de training en opvoeding is in volle gang, wordt vast een superhond. Ook over Josh ontvangen we regelmatig berichtjes, hij kan al aardig wat dingetjes op commando, het begin is goed. We hebben vandaag een rustige dag en zijn vrijwel continue buiten, heerlijk. Om een uur of elf gaan we naar boven, het is mooi geweest voor vandaag.

Maandag 5 augustus

En toen waren er nog maar twee. ’s Morgens voor de laatste keer de drie pups samen verzorgd. Joop zal overdag nog een paar keer Spike aanlijnen. Als ik uit mijn werk terug kom, zullen de nieuwe huisgenoten van Spike al bij ons aan de koffie zitten. Ik ben op tijd terug en we gaan gezellig bij elkaar zitten, nemen de formaliteiten door en zetten handtekeningen waar het nodig is. De kinderen zijn ongeduldig en gaan alvast naar de puppy’s. Als de papieren klaar zijn en alle vragen beantwoord schenken we nog een sapje en halen Spike naar het terras. Voor hem een mooie gelegenheid om te wennen aan zijn nieuwe familie en voor ons de gelegenheid om uitgebreid afscheid van hem te nemen. Uiteindelijk gaat hij mee in de auto en wij en JoJo vinden het lastig. Joep en Jazz blijven met z’n tweeën over, maar die speelden toch altijd al samen. Een paar uur later krijgen wij een mailtje dat, behalve een plasje onderweg, het verder wel goed is gegaan, gelukkig niet beroerd geworden. We zijn benieuwd hoe hij de nacht doorkomt. We zullen het morgen wel horen.

Dinsdag 6 augustus

Wanneer ik op het eind van de middag terug kom is er al weer emailverslag over Spike, hij is de nacht goed doorgekomen en de jongens zijn stapelgek met hem; komt helemaal goed voor Spike. De pups en hun moeder zijn een dagje uit geweest, Joop ging weer klussen, heeft op de aanhanger wat hekjes meegenomen, daar bij Chris in de tuin een hok van gemaakt en Jazz en Kalle er in. JoJo vermaakt zich de hele dag prima met Binkie en zo heeft iedereen een mooie dag. Door dit afwijkend schema missen ze Spike ook niet zo erg. Ik was van plan voor het eerst met Jazz naar puppytraining te gaan, maar er kwam iets tussen, waardoor we later op de avond onverwacht nog even tijd vonden met onze kinderen een terrasje in het dorp te pakken. Door het Helders Fees is het de hele week gezellig in Hellendoorn. De beide puppy’s kunnen uitstekend samen in de grote bench in de kamer, dat gaat prima. Ik ben voorzichtig begonnen Kalle (wil eigenlijk nog steeds Joep zeggen) aan te lijnen, op zich gaat het wel redelijk, maar hij wil niet over de asfaltweg lopen. Naar de uitlaatplaats neem ik ze nog op de arm, op de uitlaatplaats moeten ze lopen en terug naar huis ook. Maar zonder te forceren krijg ik Kalle niet over het asfalt, dan maar weer op de arm. Ondanks dat het ineens een stuk kouder is zitten we toch nog tot laat buiten, daarna lekker in ons warme nest.

Woensdag 7 augustus

Op tijd op, bedden afhalen en in de wasmachine, in de hoop dat ik ze voor de eerste buien nog droog krijg. Helaas, te laat. Ik hang ze boven uit en ik begin te poetsen, eerst de ramen boven van binnen en van buiten, daarna alles van de kant trekken om eens een keer goed schoon te maken. Ik kan zien dat er de laatste tijd weinig gebeurd is, dus het was wel tijd. Ik moet er niet aan denken dat als we terug komen van vakantie, dat het huis dan niet schoon is, dan is meteen het vakantiegevoel verdwenen. Halverwege de morgen begint het te regenen en in plaats van tot één uur, zoals op buienradar vermeld wordt, duurt de bui tot ca. acht uur ’s avonds, wel goed voor de tuin. Kalle mist denk ik Spike toch wel, want hij zeurt de hele morgen. Als het gaat regenen gaan de hondjes onder de kapschuur. Ik heb nog een portie bonensoep in de vriezer en om half zes, op een natte en kille augustusdag, vullen we onze maag met zware winterkost. En het was me toch lekker! ’s Avonds gaat Jazz in de kleine bench achter in de auto met me mee naar puppytraining. Ze moet eerst heel erg wennen. Haar broertje Jinn was er ook, maar nauwelijks enige vorm van herkenning. Jinn snuffelt een keer en that’s it. Overigens is hij een stuk groter dan Jazz en al een echte reu om te zien. Wel leuk dat er een in de buurt is gebleven die we dan ook nog af en toe zien. De andere puppy’s zijn al een paar weken bezig en ik leg niet te veel druk op Jazz, eerst maar een beetje wennen, dan komt de rest vanzelf wel. Als Kalle morgen weggaat heb ik zelf meer ruimte om met haar te gaan trainen, ik heb het weekend helemaal vrij gepland en ik ben van plan om telkens korte lesjes te doen, niet te veel in eens. Het moet leuk blijven, zowel voor haar als voor mij. Eerst maar eens goed zindelijk maken en dan tijdens het uitlaten steeds wat aandacht voor de standaard dingen zoals zitten, staan, afliggen, enz. De pups gaan vannacht met z’n tweeën in de bench, want Kalle is vanmorgen uit de kist geklommen en is de kamer gepiest en gepoept. Hij heeft het nu goed door, want klom er vanavond ook weer uit. We zijn nogal gehecht aan onze meubels, we nemen geen risico, dus pups achter slot en grendel en wij gaan lekker rustig slapen.

Donderdag 8 augustus

Vandaag is het zover; de laatste pup, Joep, vertrekt vanavond. Vanaf het begin had ik een zwak voor hem, ik zie wel tegen het afscheid op. Maar hij gaat het goed krijgen, daar zijn we van overtuigd. Joep is een lekker vrolijk en pittig hondje, laat zich de kaas niet van het brood eten, maar is ook heeeeeeel erg lief. Joep en Jazz staan nog vandaag ook weer onder de kapschuur, het weer is nog wat wisselvallig en ik ben het grootste deel van de dag alleen thuis, dan is hen telkens heen en weer brengen een beetje lastig. Ik poets wat in huis en maak de papieren voor de overdracht klaar. Roos komt nog even afscheid nemen van Joep, zij doet niets liever dan spelen met de puppy’s en zal Joep gaan missen. Voor Jazz zal het ook moeilijker worden, zij vindt het heel leuk om met Roos te spelen, maar zoals alle pups is ook zij het nog wel een keer zat om steeds geknuffeld te worden. ’s Avonds wordt Joep opgehaald, alleen door de ouders. Hun kinderen zijn een paar dagen weg en Joep, of eigenlijk moet ik Kalle zeggen, krijgt zo mooi de tijd om zijn nieuwe thuis te verkennen voor er beslag om hem gelegd wordt. Het afscheid valt me zwaar, hij was mijn lieveling en ik kan het nog net droog houden. ’s Avonds laat ik JoJo uit met alleen nog Jazz er bij. Ondanks dat ik Kalle mis, zie ik hier wel de voordelen van in, het is allemaal iets rustiger en overzichtelijker. Jazz gaat vannacht voor de eerste keer alleen in de bench, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat.

Maak jouw eigen website met JouwWeb